WRV - tijdschriftartikel.
Om terug te keren naar het verwijzend menu deze pagina afsluiten.

Mijn artikel is eerder opgesteld vanuit het oogpunt van de samensteller en handelt uitsluitend over de dubbele aanhalingstekens. M.a.w. welke mogelijkheden of opportuniteiten kan een samensteller met het reglementpuntje over de dubbele aanhalingstekens gaan aanwenden om te proberen deelnemers in de val te lokken. Het is duidelijk dat hieronder slechts een aantal voorbeelden worden gegeven en besproken maar ik ben overtuigd dat er nog heel wat andere toepassingen zijn die hier niet aan bod komen. Ik heb echter geprobeerd om vooral, in functie van beginnende of minder ervaren zoektochters, een aantal zaken uit de doeken te doen.

In het vorige artikel liet Jos ons al weten dat sommige samenstellers hopen dat bepaalde deelnemers niet aandachtig genoeg zijn wanneer ze zogezegd dubbele aanhalingstekens voorgeschoteld krijgen. Zo is bijvoorbeeld ¨PAARD¨ (met gebruik van trema’s i.p.v. de ‘echte’ dubbele aanhalingstekens) ≠ “PAARD”. Zodoende moet de deelnemer in dat geval niet het woord (tekst) PAARD gaan zoeken maar een afbeelding van een paard omdat de trema’s (in tegenstelling tot de dubbele aanhalingstekens) niet naar een tekst verwijzen.

Een ander veel gebruikt valletje probeer ik duidelijk te maken aan de hand van volgend voorbeeld.

Geef de familienaam van de architect, die hier kleurrijk wordt vermeld en noteer “deze” op uw antwoordenblad.

Veronderstel dat Laplace de familienaam is van de gevraagde architect.

Zoals u kunt vaststellen, bestaat bovenstaande vraag (of opdracht eigenlijk) uit twee delen. In het eerste deel wordt gevraagd om de familienaam van de architect te geven. In het tweede deel geeft de samensteller als opdracht: noteer “deze” op uw antwoordenblad. Als deelnemer heb je dan ‘misschien’ de neiging om nogmaals de familienaam Laplace te gaan noteren. Echter wordt in dit tweede deel van de vraag (of opdracht) gebruik gemaakt van dubbele aanhalingstekens en zodoende moet het WOORD “deze” als tekst worden geïnterpreteerd. Naast Laplace moeten we dan ook (hoe stom het misschien ook lijkt) als tweede antwoord gewoon het woord deze noteren. De samensteller vraagt immers dat we een tekst noteren (wat tussen dubbele aanhalingstekens staat, moet in een zoektocht immers ALTIJD letterlijk als tekst worden opgevat).

Bepaalde samenstellers proberen ook handig gebruik te maken van de kantlijn waarbij meestal de hierin vermelde gegevens, door het samennieten van het deelnemingsformulier, aan ons gezichtsveld worden onttrokken.

                       Geef de familienaam van de architect, die hier kleurrijk wordt vermeld en noteer deze

 “niet”          op uw antwoordenblad.

 

Ook hier stellen we vast dat de vraag uit twee delen bestaat. Wederom moet u als antwoord op het eerste deel de familienaam Laplace noteren. Hier staat het woord deze niet tussen aanhalingstekens en dus moet je deze dan ook niet als een tekst gaan interpreteren.

U zou dus in eerste instantie als antwoord op het tweede deel van deze vraag (noteer deze op uw antwoordenblad) nogmaals Laplace kunnen noteren. De valstrik zit hier echter op het woordje (bemerk de dubbele aanhalingstekens) niet, dat (meestal in een kleiner lettertype) wordt weergegeven in de marge.

Bijgevolg dienen we het tweede deel van deze vraag te lezen als: noteer deze “niet” op uw antwoordenblad of – nog duidelijker geformuleerd – noteer deze tekst (zijnde het woord niet) op uw antwoordenblad. En dus noteren we op ons antwoordenblad uiteindelijk als enige juiste oplossing: Laplace – niet.

(tip: uw deelnemingsboekje ontnieten alvorens u van start gaat, doet u 'soms' verborgen tekens, woordjes, ... ontdekken die in de kantlijn (marge) door de samensteller opzettelijk werden verstopt)

Regelmatig krijgen we als deelnemer ook volgend type vraag voorgeschoteld:

Hoeveel maal komt “la” voor in de familienaam van de architect die hier wordt vermeld op het oorlogsmonument?

Om deze vraag correct op te lossen dienen we op de hoogte te zijn van een bepaalde afspraak.

Uit een groep bestaande uit letters met dezelfde onderlinge tussenruimte (afstand) tussen die letters mag NIETS worden afgesplitst.

Concreet betekent dit dat in bovenstaande vraag uit de familienaam “Laplace” niks mag worden afgesplitst. De onderlinge afstand tussen alle letters van “Laplace” is steeds even groot en bijgevolg mag er geen enkele letter of letters uit deze groep (= woord) worden afgezonderd. Uit “Laplace” mag bijvoorbeeld geen “place”, geen “L”, geen “a”, geen “Lap” en dus ook geen “la” worden afgesplitst. Het enige juist antwoord op de vraag is dus: 0.

Indien de familienaam van de architect "La Place" was geweest, dan komen we echter in een heel andere situatie terecht want de onderlinge afstand tussen de letters van deze familienaam is niet meer overal identiek (bemerk de grotere spatie tussen "La" en " Place"). Bijgevolg krijgen we hier twee afzonderlijke woorden nl. "La" en "Place" en mag die eerste "La" (als afzonderlijk woord) in ieder geval al worden meegeteld. Uit het tweede woord "Place" mogen we echter weer niks afzonderen omdat... inderdaad... de onderlinge afstand tussen alle letters even groot is en dus mag het woordje "la" hier niet uit worden afgezonderd. Het enige juiste antwoord op bovenstaande vraag is in dat geval dan ook: 1

 
Danny Vanacker